اهنگری سنتی محمدضا عباسیان 09148023199 تلگرام 09385328496

پندهاي عرفاني آيت الله بهجت

سيروسلوک و عرفان آيت الله بهجت

* حضرت آيت الله بهجت، در کنار تحصيل و پيش از دوران بلوغ، به تهذيب نفس و استکمال معنوي همّت گمارده و در کربلا در تفحّص استاد و مربي اخلاقي برآمده که به وجود آقاي قاضي که در نجف بوده، پي برده بود. پس از مشرف شدن به نجف اشرف نيز از استاد برجسته خويش آيت الله شيخ محمد حسين اصفهاني کمپاني استفاده‌هاي اخلاقي کرده است.

آيت الله مصباح : «پيدا بود که از نظر رفتار هم خيلي تحت تأثير مرحوم آقا شيخ محمد حسين اصفهاني بودند؛ چون گاهي مطالبي را از ايشان با اعجابي خاص نقل مي‌کردند، و بعد نمونه هايش را ما در رفتار خود ايشان مي‌ديديم. پيدا بود که اين استاد در شکل گرفتن شخصيت معنوي ايشان تأثير بسزايي داشته است»

*آيت الله بهجت همچنين در درس‌هاي اخلاقي آقا سيد عبدالغفار در نجف اشرف شرکت جسته و از آن استفاده مي‌کرد، تا اين که در سلک شاگردان حضرت آيت الله سيد علي قاضي(ره) در آمده و در صدد کسب معرفت از ايشان بر مي‌آيد و در هجده سالگي به محضر پرفيض عارف کامل حضرت آيت الله سيد علي آقاي قاضي تشرف مي‌يابد و مورد ملاطفت و عنايات ويژه آن استاد معظّم قرار مي‌گيرد. در عنفوان جواني چنان مراحل عرفان را سپري مي‌کند که غبطه ديگران را بر مي‌انگيزد.

آيت الله مصباح: «ايشان از مرحوم حاج ميرزا علي آقاي قاضي در جهت اخلاقي و معنوي بهره برده و سال‌ها شاگردي ايشان را کرده بودند. آيت الله قاضي از کساني بودند که مُمَحَّضِ در تربيت افراد از جهات معنوي و عرفاني بودند، مرحوم علامه طباطبايي و مرحوم آيت الله آقا شيخ محمد تقي آملي و مرحوم آقا شيخ علي محمد بروجردي و عده زيادي از بزرگان و حتي مراجع در جنبه‌هاي اخلاقي و عرفاني از وجود آقاي قاضي بهره برده بودند.

درس هاي اخلاقي آيت الله بهجت

* به آنچه مي دانيد عمل کنيد و آنچه نمي دانيد احتياط کنيد تا روشن شود و اگر روشن نشد بدانيد که بعض معلومات را زير پا گذاشته ايد، طلب موعظه از غير عامل، محل اعتراض است و قطعا مواعظي را شنيده ايد و مي دانيد، عمل نکرديد و گرنه روشن بوديد.

* کساني که به آنها عقيده داريد نظر به اعمال آنها نماييد، آنچه مي کنند از روي اختيار بکنيد، و آنچه نمي کنند از روي اختيار نکنيد، و اين از بهترين هاي راه هاي وصول به مقاصد عاليه است.

* از واضحات است که خواندن قرآن در هر روز، و ادعيه مناسبه اوقات و امکنه در تعقيبات و غير آنها، و کثرت تردد در مساجد و مشاهد مشرفه، و زيارت علما و صلحا و همنشيني با آنها، از مرضيات خدا و رسول است و بايد روز به روز مراقب زيادتي بصيرت و انس به عبادت و تلاوت و زيارت باشد.

و برعکس کثرت مجالست با اهل غفلت، مزيد قساوت و تاريکي قلب و دوري از عبادات و زيارات است؛ از اين جهت است که احوال حسنه حاصله از عبادات و زيارات و تلاوتها، به سبب مجالست با ضعفا در ايمان، به سوء حال و نقصان مبدل مي¬شوند؛ پس مجالست با ضعيف الايمان در غيراضطرار و براي غيرهدايت آنها، سبب مي شود که ملکات حسنه خود را از دست بدهد، بلکه اخلاق فاسده آنها را ياد بگيرد.

* هدف بايد اين باشد که تمام عمر، صرف در ياد خدا و طاعت او و عبادت باشد تا به آخرين درجه قرب مستعد خودمان برسيم، و گرنه بعد از آنکه ديديم بعضي به مقامات عاليه رسيدند و ما بي جهت عقب مانديم، پشيمان خواهيم شد.

* بارها گفته ام و بار ديگر مي گويم: کسي که بداند هر که خدا را ياد کند خدا همنشين او است احتياج به هيچ وعظي ندارد. مي داند چه بايد بکند و چه بايد نکند، مي داند که آنچه را مي داند بايد انجام دهد و آنچه که نمي داند بايد احتياط کند.

* بعضي التماس دعا دارند و مي گوييم براي چه؟ درد را بيان مي کنند دوا را معرفي مي کنيم به جاي تشکر و به کار انداختن باز مي گويند: دعا کنيد! دور است آنچه مي گوييم و آنچه مي خواهند. ما از عهده تکليف خارج نمي شويم بلکه بايد از عمل نتيجه بگيريم، و محال است که عمل بي نتيجه باشد و نتيجه از غيرعمل حاصل بشود.

* به همديگر نگاه نکنيم، بلکه نگاه به دفتر شرع نماييم و عمل و ترک را مطابق آن نماييم.