به وبلاگ من خوش آمدید امید وارم از مطالب دینی مذهبی که حقیر مطالعه وجهت مطالعه شما عزیزان در وب سایت قرار داده ام بهره مند باشید از خداوند ارزوی توفیق تمام مسلمین خصوصا شیعیان علی ع را دارم
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
براي انسان‌هاي موحد، چيزي بالاتر از آن نيست که نعمت وجود را در راه رضاي معبود، به کار گيرند و در راه خدا خرج شوند و فدا گردند. آمادگي براي «فدا شدن»، نشانه صدق انسان در راه محبت خدا است خدا مشتري جان‌ها و مال‌هاست و در برابر آن بهشت مي‌‌دهد.
اولياي خدا در برابر پروردگار، براي خود هيچ شأني قائل نيستند و اگر دين الهي نيازمند مال و جان و حتي آبروي آنان باشد، از نثار آن مضايقه‌اي ندارند.
عزت و عظمت و ارزش دين، تا حدي است که براي بقاي آن، عزيزترين انسان‌هاي پاک و حجت‌هاي الهي فدا مي‌شوند و اين فدا شدن را اداي حق الهي مي‌شمارند.
دين خدا عزيزتر است از وجود ما اين دست و پا و چشم و سر و جان فداي دوست در دوره‌اي که دين خدا در معرض زوال بود و جهالت و غفلت مردم زمينه اين اضمحلال مکتب شده بود، امام حسين عليه‌السلام حاضر شد براي بيداري و آگاهي مردم قرباني شود.
در زيارت اربعين مي‌خوانيم: «و بَذَلَ مُهجتهُ فيکَ لِيَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالةِ و حيرَةِ الضّلالة» (2)؛ او خون خويش را در راه تو نثار کرد، تا بندگانت را از ناداني و سرگشتگي گمراهي نجات دهد.
در زيارتنامه مسلم بن عقيل و هاني بن عروه هم (3) از اين دو شهيد بزرگوار نهضت امام حسين عليه‌السلام، به عنوان کساني که جان خويش را در راه ياري حجت خدا و فرزند حجت خدا و در راه خدا و رضاي او فدا کردند، ياد شده است. ياران ديگر امام نيز همه خود را فداي دين و قرباني راه خدا و احياي اسلام کردند و از زندگي دنيوي به خاطر حق، گذشتند و جاويد شدند.
حفظ دين خدا قرباني مي‌خواهد. حسين بن علي عليهما‌السلام و ياران و فرزندانش قربانيان اهل‌بيت در اين راه بودند. حضرت زينب عليها‌السلام پس از حضور بر بالين سيدالشهداء و در کنار جسد قطعه قطعه او چنين گفت: «اللهمَ تَقَبَّل مِنّا هذا القُربان» (4)،
خدايا اين قرباني را از ما بپذير. در تعابير ديگري هم از آن حضرت به عنوان «ذبيح» ياد کرده‌اند، چرا که او اسماعيلي بود که در مناي حق شهيد شد و حيات دين را تضمين کرد.
براي ملت‌ها هم قرباني شدن و قرباني دادن، رمز عزت و پيروزي است. پيام عاشورا اين است: ملتي که در راه «آزادي» گام برداشته و بر مي‌دارد، بايد قربانيان بسياري تقديم آستان حرّيت کند و اگر جامعه‌اي حاضر به فدا کردن عزيرانش در راه عزيزترانش (آرمان و مکتب و آزادي و استقلال) نباشد، هرگز از ذلت به عزت نمي‌رسد.
از عظمت قرباني مي‌توان به جايگاه رفيع و عظيم چيزي پي برد که قرباني، در راه آن فدا شده است. سيدالشهدا عليه‌السلام و شهداي کربلا در راه دين و حق فدا شدند، پس عظمت دين خدا از آن آشکار مي‌شود.
امام خميني «ره» درباره نقش فداکاري امام حسين عليه‌السلام براي احياي دين خدا مي‌فرمايد:
سيدالشهدا عليه‌السلام، نهضت عاشورا را بر پا نمود و با فداکاري و خون خود و عزيزان خود، اسلام و عدالت را نجات داد و دستگاه بني‌اميه را محکوم و پايه‌هاي آن را فرو ريخت.» (5)
اسلام، همچون عزيز است که فرزندان پيغمبر، جان خودشان را فداي اسلام کردند... . (6)
امام حسين عليه‌السلام خود و تمام فرزندان و اقرباي خودش را فدا کرد و پس از شهادت او اسلام قوي‌تر شد. (7)
تعابير امام امت درباره فدا شدن و فداکاري سالار شهيدان در راه خدا فراوان است. حضرت امام خميني، روحيه شهادت‌طلبي و آمادگي براي فدا شدن را که در ايران اسلامي و در ميان رزمندگان اسلام بود، بارقه‌اي از همان روح عاشورايي مي‌دانست و مي‌فرمود:
ملت ما اکنون به شهادت و فداکاري خو گرفته است و از هيچ دشمني و هيچ قدرتي و هيچ توطئه‌اي هراس ندارد. هراس، آن دارد که شهادت، مکتب او نيست... .(8)
خود امام نيز اين شهادت‌طلبي و آمادگي براي فدا شدن بهر دين را از کربلا آموخته بود و مي‌فرمود:
من خون و جان ناقابل خويش را براي اداي واجب حق و فريضه دفاع از مسلمانان آماده نموده‌ام و در انتظار فوز عظيم شهادتم. (9)
من اميدوارم به فوز «احدي الحسنيين» نائل شوم، يا پيشرفت مقصود و اقامه عدل و حق، يا شهادت در راه آن که حق است. (10)
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید