اهنگری سنتی محمدضا عباسیان 09148023199 تلگرام 09385328496

صبحگاه به دنبال كار و حاجت رفتن
از امام صادق (عليه السلام): چون خواهى كه بامداد پس از طلوع خورشيد به دنبال كار و حاجتى بروى ، دو ركعت نماز بخوان ، با حمد و قل هو الله ، - و قل يا ايها الكافرون - و پس از سلام بگو: ((خداوندا! من به دستور و فرمان تو بامداد بيرون مى روم تا از روزى و احسان تو بدست آرم ، پس ‍ روزى خوب و فراوان و حلال و پاكيزه به من عنايت كن و آن چه را كه به من روزى دهى وسيله سعادت من قرار ده ، بحول و قوه خدا صبح مى كنم و بيرون مى روم ، و بامدادان به دنبال روزى مى روم بى آن كه خود نيرو و توانى داشته باشم ، ولى با نيرو و قدرت تو مى روم و از هر قوت ديگرى برائت مى جويم ، خداوندا! از تو بركت امروز را خواستارم اى بهترين رحم آرندگان به همه كارهايم بركت ده ، و بر محمد و آل پاكش درود بفرست )).
و چون به بازار رسى بگو: ((شهادت مى دهم كه جز الله خدايى نيست ، سلطنت و سپاس مختص اوست ، به دست قدرت خود مى ميراند و زنده مى كند، و زنده مى كند و مى ميراند، وجود زنده اى است كه مرگ در او راه ندارد، و بر هر چيز تواناست ، و شهادت مى دهم كه محمد (صلى الله عليه و آله و سلم ) بنده و پيامبر اوست . خداوندا! خير و سعادت بازار و اهل آن را از تو خواهانم ، و از شر آن و اهل آن به تو پناهنده مى شوم ، و خداوندا!، از اينكه به كسى تجاوز كنم يا به من تجاوزى شود و يا ستم كنم و يا مظلوم واقع شوم به تو پناه مى برم ، و از شر ابليس و لشكرش و از شر فاسقان عرب و عجم به تو پناه مى برم ، خداوند مرا كفايت مى كند، جز او خدايى نيست ، بر او توكل دارم ، و او آفريدگار عرش عظيم است .
و چون خواهى چيزى بخرى بگو: ((خداوندا! پرعمرترين و سودمندترين و خوش عاقبت ترين آنها را نصيب من فرما)).
و از آن حضرت (عليه السلام): چون چيزى مى خرى تكبير بگو، و بعد بخوان : ((خداوندا! من اين را خريده ام كه فضل و احسان تو بهره يابم ، پس در آن بركت و احسان برايم قرار دهد، خداوندا! با خريد اين چيز روزى تو را مى طلبم ، پس روزى خود را به وسيله آن نصيب من فرما)) و اين دعا را سه بار تكرار كن .
فصل ششم : در آداب پياده روى ، و كراهت تنهايى در سفر و دعاهاى متفرقه
از امام صادق (عليه السلام): پياده روى كنيد و تند برويد كه رفتن را بر شما خفيف تر سازد.
روايت است كه جمعى پياده مى رفتند؛ پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) به آن برخورد كرد، از سختى پياده روى به حضرت شكايت كردند، حضرت (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: از تندروى كمك بگيريد.
از امام ششم (عليه السلام): تند رفتن ، وقار و هيبت مؤمن را مى برد.
و از آن حضرت (عليه السلام): تند رفتن نقص و دنائت است ، پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: تند رفتن ، رونق مرد را مى برد.
معاويه بن عمار از امام صادق (عليه السلام) پرسيد: بر مرد مقروض حج واجب مى شود؟
فرمود: آرى حجه الاسلام بر هر مسلمانى كه قدرت بر پياده روى دارد واجب است ، كه بيشتر حج كنندگان با پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) پيادگان بودند، و پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) به سرزمين ، كراع الغميم ، (وادى در دو منزلى مكه ) گذشت ، از رنج سفر (پياده ) شكايت كردند، حضرت (عليه السلام) فرمود: كمرها و شكم ها را ببنديد، چنين كردند، ناراحتى برطرف شد، و در روايتى ديگر است كه بر ايشان دعا كرد، و فرمود: انشاء الله خير خواهد بود، و فرمود: بر شما باد تندروى و بامداد راه رفتن ، و سير در تاريكى شب كه زمين در شب در نور ديده مى شود.
ابو بصير گويد از امام صادق (عليه السلام) درباره آيه شريفه : ((براى خدا به گردن مردم حج خانه او واجب است هر كه قدرت دارد راه بيفتد))⁽⁷⁷⁾ سؤ ال كردم ؟ حضرت فرمود: بايد اگر نمى تواند بر مركبى برود، پياده رود، گفتم : پياده روى نمى تواند، فرمود: به عنوان خدمتكار عده اى برود.
از امام صادق (عليه السلام): پيادگان خدمت پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) آمدند و از رنج و ناراحتى شكايت بردند، فرمود: تند برويد، چنين كردند و رنج آنها بر طرف شد.
و از آن حضرت : پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) به كراع الغميم ، رسيد. پيادگان در برابرش صف كشيدند و گفتند: براى اجابت دعوت حق (به مكه ) مى رويم . پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) دعا كرد كه : ((خداوندا! به آن پاداش ده و قوت عنايت كن )). بعد فرمود: از تندروى كمك بگيريد، كه بدنها سبك مى شود و راه را به راحتى طى مى كنيد، چنين كردند و راه پيمايى برايشان راحت شد.
از آن حضرت ، از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم): سواره از پياده و پابرهنه از كفش پوشيده بر جاده سزاوارتر است .
و از آن حضرت (عليه السلام): زن نبايد در وسط جاده را برود بلكه در كنار جاده راه پيمايى كند.
و از آن حضرت (عليه السلام): نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: زنان نبايد به وسط جاده بروند بلكه بايد از كنار بروند.
تنها به سفر رفتن مكروه است
از امام ششم (عليه السلام): پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: مايليد بدترين مردم را به شما معرفى كنم ؟ گفتند: آرى يا رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: آن كس كه تنها به سفر رود، و از نفقه لازم و بخشش خوددارى نمايد، و غلام خويش را بزند.
و از آن حضرت (عليه السلام): پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) به على (عليه السلام) فرمود: يا على تنها به سفر مرو، كه شيطان با يك نفر همراه است و از دو نفر دور.
از حضرت كاظم (عليه السلام): پيغمبر اكرم سه نفر را لعن فرمود: آن كه توشه خود را تنها بخورد، و آن كس كه در خانه تنها بخوابد، و كسى كه تنها در بيابان راه پيمايد و به سفر رود.
از اسماعيل بن جابر: در مكه در محضر امام صادق (عليه السلام) بودم كه مردى از مدينه آمد، حضرت به او فرمود: همسفر تو كيست ؟ جواب داد: همسفر ندارم . امام (عليه السلام) فرمود: اگر قبلا به تو دست يافته بودم خوب تاءديبت مى كردم و بعد فرمود: يك نفر شيطان است و دو نفر دو شيطان و سه نفر همسفر و چهار نفر رفيق .
از موسى بن جعفر (عليه السلام): هر كه تنها به سفر مى رود بگويد: ماشاءالله لا حول ولا قوه الا بالله خداوندا! در وقت وحشت مونس من باش ، در تنهايى ياريم كن ، و در غياب من آن چه دارم ، حفظ كن .
دعا براى ره گم كرده
از امام ششم (عليه السلام): چون راه را گم كردى ؛ فرياد بزن : ((يا صالح و يا اينكه بگو يا ابا صالح - رحمت خدا بر تو باد - ما را به راه برسان )) و بدان كه بر زمين (صالح ) موكل و گماشته است و بر دريا (حمزه ) موكل است .
از آن حضرت (عليه السلام): چون جانور موذى به تو حمله آرد، يا غول وحشتناكى به نظرت آيد اذان گوييد.
ابو عبيده حذاء: با حضرت باقر (عليه السلام) بودم ، مركبم گم شد، امام (عليه السلام) فرمود: دو ركعت نماز بگزار و بعد بگو: ((خداوندا! تو كه گمشده را باز مى گردانى ، و از گمراهى به هدايت مى آورى ، گمشده ام را به من بازگردان ، كه آن از احسان و بخشش توست )) بعد فرمود: اى ابا عبيده پيش آى و سوار شو، با حضرت سوار شدم ، همچنان كه را مى پيموديم در راه سياهى به چشم ما خورد، امام (عليه السلام) فرمود: اين شتر توست ، چون دقت كردم دريافتم كه شتر من است .
دعا به هنگام مسكن گرفتن و فرود آمدن
پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: يا على هر وقت در منزلى فرود آيى ، بگو: ((خداوندا! مرا به منزلى مبارك فرود آر، كه تو بهترين فرود آرندگان و منزلى دهندگانى ))⁽⁷⁸⁾. و در روايت ديگر است كه بگو: ((خداوندا! به آنچه مردم صالح را يارى دهى تاءييد فرما، و در همه حال و همه وقت سلامت و عافيت به من بخش ، به كلمات كامله الهى پناه مى برم از شر آن چه آفريد، و از شر آنچه را كه جان بخشيد)) بعد دو ركعت نماز بخوان و بگو: ((خداوندا! از خوبى اين بقعه روزيم كن و از شرور و آفاتش ‍ پناهم ده ، خداوندا! مرا از ميوه هايش بخوران و از بيماريهايش مصون بدار، و مرا به نزد اهل اين منزل محبوب گردان ، و هم محبت خوبان ايشان را در دلم بيفكن )) و چون خواهى كوچ كنى ، دو ركعت نماز بخوان ، و خدا را براى حفظ خود بخوان ، و با خانه و اهلش وداع كن كه هر جايى اهلى از فرشتگان دارد، و بگو: ((درود بر فرشتگان حافظ و نگهبان ، و سلام بر ما و بندگان صالح خدا، و هم رحمت و بركات خداوند)).
دعا به هنگام بازگشت از سفر
روايت است كه نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) در بازگشت از خيبر فرمود: ((انشاء الله تائب و عابد و راكع و ساجد و شكرگزار پروردگار باشيم ، بار خدا سپاس تو را كه مرا در سفر و حضر نگهبانى فرموده اى ، خداوندا! اين بازگشت مرا مبارك و همراه با توبه نصوح قرار ده ، توبه اى كه پايه گذار سعادت من قرار دهى ، اى بهترين رحم آرندگان )).
دعا براى وقت ورود به شهر و دهى
نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) به على (عليه السلام) فرمود: به هنگام ورود به شهر يا دهى بگو: ((خداوندا! خير و سود اين جا را از تو مى خواهم و از شر و زيانش به تو پناه مى برم ، خداوندا! مرا محبوب اهل اين جا قرار ده و مهر خوبانشان را به قلبم بيفكن )).
دعا در مسير
از امام صادق (عليه السلام): پيغمبر چون در سفر فرود آمد؛ تسبيح خدا مى نمود، و چون سوار مى شد تكبير مى گفت .
پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: قسم به آن كه جان ابوالقاسم به دست اوست هيچ كس از شما بر بلندى كه مى رسد تكبير يا تهليل (لا اله الا الله ) نگويد، مگر اينكه هر چه در پشت سر اوست تهليل گويد و آنچه در جلوى روى اوست تكبير برآرد، تا به مقصد برسد.
سوار شدن كشتى
اين دعا وقت سوار شدن كشتى خوانده شود: ((به نام خداوند پادشاه حقيقى جهان ، و آن چنان كه بايد حق او شناخته نشده ، زمين در قيامت همه در اختيار اوست ، و آسمانها به دست قدرت او به هم پيچيده است ، خداوند از آن چه شريكش قرار داده اند منزه است ، به نام خدا در حركت و سكون آن ، پروردگار من آمرزنده و مهربان است .))
دعا بر روى پل
چون قدم بر پلى مى گذارى بگو: ((به نام خدا، خداوندا! شيطان رجيم را از من دور سازد)).
از امام ششم (عليه السلام): بر بالاى هر پلى شيطانى است و چون به پل رسى ، بگو: بسم الله تا از تو دور شود.
از امام ششم (عليه السلام): چون در بيابان يا سفرى از جن و آدمى بترسى دست راست خود را بر سر نه و با صداى بلند بخوان : ((آيا دينى غير دين خدا مى جويند، و حال اينكه همه آسمانها و زمين خواه و ناخواه تسليم اوست و به سوى او باز گردد))⁽⁷⁹⁾
به مسافر حج چه بايد گفت ؟
از امام ششم (عليه السلام): پيغمبر به كسى كه از حج مى آمد مى فرمود: ((خداوند از تو قبول كند، و خرجى و نفقه ات را به دنبالت فرستد، و گناهانت را بيامرزد))
از امام صادق (عليه السلام): هر كس با مسافر حج كه هنوز غبار سفر به دوش دارد معانقه كند چنان است كه حجر الاءسود را استلام كرده است ، و چون مردى از سفر آيد، و به منزل خود داخل شود، به هيچ كار نپردازد، تا آن كه آب برخود بريزد و دو ركعت نماز كند، و سجده كند و صد بار شكر خدا گويد، و چون جعفر طيار از حبشه به مدينه وارد شد، پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم): او را به سينه چسبانيد و بين ديدگانش را بوسيد، و فرمود: نمى دانم از آمدن جعفر خوشحال تر باشم يا از فتح خيبر؟ و اصحاب پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) با همديگر مصافحه مى كردند، و دست مى دادند، و چون يكى از سفر مى آمد، و كسى او را زيارت و ملاقات مى كرد، با وى معانقه مى نمود.
فصل هفتم : نگهدارى از حيوانات و حقوق آنها بر صاحبان
از ابى ذر وارد شده است : از پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) شنيدم كه چهارپا مى گويد: ((خداوندا! مالك خوبى روزى من كن كه از آب و علف سيرم كند و بيش از طاقت بارم نكند)).
از امام ششم (عليه السلام): هيچ كس چهارپايى نخرد مگر آن كه حيوان گويد: ((خداوندا! مالك مرا بر من مهربان بدار))
و از آن حضرت (عليه السلام) روايت شده است : چهارپا (مركب ) بگيريد، كه موجب حشمت شما و هم ابزار كار و وسيله انجام امور شماست ، و روزيش با خداوند مى باشد.
از سكونى روايت شده است : پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: خداوند متعال رفق و مدارا را دوست دارد و به آن كمك مى كند، و چون بر چهار پايان لاغر سوار شويد، آنها را در جاى مناسب فرود آريد، (كه آب و علف كافى باشد) چنان كه اگر سرزمينى خشك و بى آب و علف است زود از آن بگذريد، و اگر سبز و خرم مى باشد در آن فرود آئيد و حيوانات را منزل دهيد.
از على (عليه السلام) وارد شده است : هر كه با چهارپايى سفر كند، وقتى فرود مى آيد، اول آب و علف آن را آماده سازد.
از امام پنجم (عليه السلام): وقتى در زمين پر علف و خرم مى روى با تاءنى و تفريحى سير كن ، و از سرزمين خشك و لم يزرع سريعا بگذر.
از امام ششم (عليه السلام): هر كه چهارپايى مى خرد سواريش براى او و روزيش به گردن خداوند است .
از نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم): چهارپا چند حق به گردن صاحبش ‍ دارد: وقتى از سفر فرود مى آيد اول به او علف و خوراكى دهد، و وقتى به آب مى گذرد او را بر لب آبى برد كه اگر تشنه باشد بياشامد، و به صورتش ‍ سيلى يا ضربه نزند كه چهارپا ذكر و تسبيح خدا مى گويد، و در حال ايستاده و در غير مسير بر پشت او توقف نكند مگر در ميدان جهاد، و بيش از طاقتش بر او بار نكند، و زيادتر از قدرتش او را راه نبرد.
از امام صادق (عليه السلام): از سعادت مرد داشتن چهارپا و مركبى است كه براى انجام كار بر آن سوار شود، و كار برادران مؤمن را نيز به وسيله ى آن انجام دهد. و فرمود: زين ؛ مركب بد و ملعونى است براى زنان . و فرمود: از سختى زندگى مركب سركش و بد است . و فرمود: سوارى ((نشره )) است .
مردى از امام ششم (عليه السلام) پرسيد: كى مى توانم چهارپاى زير پايم را بزنم ؟ فرمود: وقتى كه زير پاى تو آن طور راه نرود كه به سوى آخور و چراگاه خود مى رود.
و از آن حضرت (عليه السلام) آمده است : چهارپا را وقتى بلغزد و سكندرى بخورد، بزن ، ولى براى فرار مزن ، كه آنچه شما مى بينيد (به دنبال جفت يا آب و علفى كه مى بيند ميل پيدا مى كند و مى دود).
از نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم): اگر چهارپا زير پايت بلغزد بگويى : ((لغزيدى و به زمين خوردى ؟ و حيوان جواب مى دهد: كه از خوف خدا به لغزش افتادم )).
از امير مؤمنان (عليه السلام): تاكنون مركب سواريم لغزش نكرده ، پرسيدند: چرا؟ فرمود: چون زراعتى را به پاى او لگدكوب نكردم .
از امير مؤمنان (عليه السلام): به صورت چهارپايان نزنيد و دشنامشان مگوييد، كه خداوند لعن كننده آنها را لعن مى كند.
و نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم): فرمود: چهارپا اگر لعن شود، لعن بر صاحبش آيد، (كه او را لعن كرده است ).
امام (عليه السلام) فرمود: دو زانو روى چهارپا ننشينيد، و پشت آنها را مجلس و نشيمنگاه نسازيد.
و نبى اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) به على (عليه السلام) فرمود: يا على سه نفر بر ترك اسب ننشينيد، كه يكى از آن سه تن ملعون خواهد بود، و آن كسى است كه جلو نشسته است .
امام (عليه السلام) فرمود: هر چيزى احترامى دارد و احترام چهارپايان در چهره آنهاست .
از سكونى : پيغمبر شترى را ديد كه او را در حالى كه پالان و بار به دوش ‍ اوست عقال كرده اند (زانويش را بسته اند)، حضرت (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: صاحب اين شتر كجاست ؟ كه مروت ندارد، و بايد فرداى قيامت ، براى مخاصمه آماده گردد.
حضرت زين العابدين (عليه السلام) با ناقه اى چهل بار به حج رفته بود و يك تازيانه در اين مدت به او نزده بود.